இந்தக் காலப் பொண்ணுங்க

 இரு பொருட்கள் எப்பொழுதும் இவர்கள் கைகளில்... இருக்கும்.ஒன்று கைக்குட்டை மற்றொன்று மொபைல், இரண்டுமே சின்னதாக இருக்கும்.மேலும் வெள்ளை அல்லது பிங்க் நிறத்தில் காணப்படும்.  கைப்பேசியில் பேசும்பொழுது,காதருகு முடி ஒதுக்குவதையும் அல்லது கழுத்துச்சங்கிலியை வருடுவதையும் நாம் காணலாம்.  இதுவரை எந்த பெண்ணும் பொய்யே சொன்னதில்லை அல்லது சொன்னதாக ஒப்புக்கொண்டதும் இல்லை.  “ஐ டோண்ட் குக்”,”ஐ நெவர் பீன் டு கிச்சன்”- பொதுவாக இளம் நங்கைகளிடம் நாம் கேட்கலாம்.  நான் ஸ்ட்ரெயிட் பார்வேர்டு –ன அனைத்து பெண்களும் சொல்வது.”என்ன கொடுமை சார் இது ?”  ஐந்து ஆண்களுக்கு மேல் ஒரு பெண்ணுக்கு நண்பர்கள் இருந்தால் அவள் தன்னை சோசியல் / ஜோவியல் டைப் என்று சொல்லிக்கொள்வாள். “எனக்கு ஐஸ்க்ரீம் ரொம்ப பிடிக்கும் “ –எல்லா பெண்களும் சொல்வது. உண்மையில் ஆண்கள்தான் அவர்களைவிட அதிகம் உண்பவர்கள்.  எல்லா பெண்களும், எல்லா நாட்களிலும் சொல்லும் ஒரு வரி - “நான் டயட்டில் இருக்கிறேன்”.  “எனக்கு டி வி சீரியல் பிடிக்காது” என்பார்கள் நன்பர்களிடம்.  கி.பி 2000 திற்கு பிறகு கல்லூரிக்கு செல்லும் எந்த பெண்ணும் இந்தியாவில் பிறந்ததில்லை. பயணம் செய்கையில் பொதுவாக தனது ஆண் நண்பர்களிடம் கைப்பேசியில் பேசுவது அவர்களது வழக்கம்.  எந்தப்பெண்ணும் 3000 நிமிடம் பேசினாலும் 75 ரூபாய்க்கு மேல் மொபைல் பில் கட்டியதில்லை.(மிஸ்டு கால் மின்மினிகள்!)  எல்லா பெண்களும் சொல்லும் ஒரு வரி - “ உனக்கு ட்ரெஸ்ஸிங் சென்ஸே இல்லை “.(அவ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்.....)  இரவு 12 மணிக்கு முன்னே தூங்கிவிட்டால் அந்த பெண் கல்லூரி செல்லும் பெண் இல்லை என்று பொருள். இதுக்கு மேலே  சொல்றதுக்குள்  அவளுக்கு போன் வந்து விட்டது... அப்புறம்  பக்கலாம். 

மீண்டும் சிந்திப்போம்
அவனி சிவா